ANNEM ÖĞRETMEN BABAM POLİSTİ
Sevginin yanında; şımarmaya sed olacak korku, korkunun yanında hayata bağlayacak sevgi olmalı… Dünyayı yaratan hak, dengede tutmuş hele bir bak…
Anne(leri)miz) öğretmenlerin en güzellerindendir. Sabah namazının bereketini, huzurunu, aşkını aşılamayla başlardı...
Babana hürmet et,
Kardeşlerini sahiplen,
Komşularını, koru, gözetle… Der(di).
Tandırda ekmek pişirmeyi, yemek yapmayı,
Misafire ikramda bulunmayı,
Büyüklerine hürmette kusur etmemeyi,
Çocukları savunmayı yaşadı...
Sevgi yaydıkça seveninin çoğaldığını yaşadı.
Hırsızlık, iftira, dedikodu, kışkırtma, tefecilik, şükürsüzlüğe isyanı kendisine yasakladı…
O ücreti CENNET olan bir yaşantıyla hayatı öğüterek öğretti.
Anne(leri)miz; dört duvarlı eğitim- öğretimden çok ama çok çok farklılar.
Babam(ız) da polisti. Hele bir insanlık dışı hareketimiz olsun...
Başkasına ait eşyayı hele bir eve getirmeyi, sahiplenmeyi dene!
Komşunun tarlasında salatalık mı aldın vay haline,
Haklı ya da haksız kavgada dayak mı yedik, bir de babadan yerdik. Babanın gücünü ardında bilip; okul basan veliler olmamak adına…
Yani hiç bir gece sorgusuz olmazdık. Hesap vermeden uyku moduna geçmezdik. Eve bir şey mi getirdik? Ne aldın, nereden aldın, , niçin aldın, ne zaman aldın, nasıl aldın, kimden aldın? Yani 5N1K sorgusu cevaplanana kadar soruşturma devam ederdi…
Hürmetsizlik var. Küçüktür.
Bizim uykusunu bölmeye, aç bırakmaya kıyamadığımız evlatlarımızın ağzını, burnunu dağıtanhayatı seyrediyoruz… Hayat öğretilmez yaşanılır.
Hırsızlık var. Bilmiyordur.
Edepsizliğine ses çıkmıyoruz…
Onu saraylarda yaşatacağım dersek; ölüsüyle yaşarız.
Çocuk eğitimiymiş! Psikolojisi bozuluyormuş? Hiiiç boşuna uğraşıp, eziyet çekmeyelim kendimize, sözlerimize, davranışlarımıza, giyim, kuşamımıza, ev içinde ki uygunsuz kıyafetlerimize, sohbetlerimize çeki düzen verelim yeter. Çocuk zaten kapar…Bizim uykusunu bölmeye, aç bırakmaya kıyamadığımız evlatlarımızın ağzını, burnunu dağıtanhayatı seyrediyoruz… Hayat öğretilmez yaşanılır.
Eken ekinini biçer. Ekmeyen kalır düçar.
Düşmeyen adam olmaz, düşmeden de adam olunmaz. Böyle biline!
Ve unutmayalım! Çocuk okuduğunu değil gördüğünü yaşar…
Selam ve dua ile…