Gazete Duvar, o çok bilindik gazetelerin, televizyonların birer birer çöktüğü bir devrin yeni medya düşüydü. Tıpkı Hemingway’in Kübalı yaşlı balıkçısı gibiyiz şimdi. Okyanusta fırtınaya yakalanmışız, köpek balıkları saldırmış, teknemiz alabora olmuş, kıyıya vurmuşuz ama… Yenildik mi? Yenilmedik aslında. Sadece biraz ileri gittik galiba…
İleri gittik çünkü bizler Gazete Duvar'ın kapısından girdiğimiz andan bugüne heyecanın, kamuoyuna karşı sorumluluk duygusunun, ilkeli habercilik inadının hiç kesintiye uğramadığını gördük. Editoryal bağımsızlığıyla beraber Duvar, haberin çeşitli filtrelerden geçtikten sonra okuyucunun karşısına çıkması için muazzam bir emek sarf etti. Her başlık, her bir sözcük seçimi dahi özenle yapıldı.
Haberin artık sosyal medya postlarına sığdırıldığı, ‘son dakika’ ve ‘flash’ haberlerin havada uçuştuğu dönemde gazetecilik yaptık biz. Murat Uyurkulak’ın ‘Tol’ romanının o ilk cümlesine atıfla… Gazete Duvar vaktiyle bir ihtimaldi ve çok güzeldi!
Toplumsal sorunlara duyarlı ve dikkatli gazetecilik ile bir umut dalgası yarattı Duvar. Haber kaynaklarımızdan, okuyucularımızdan duyduğumuz "İşin doğrusunu sizden okuyoruz", “Duvar yazdıysa doğrudur” gibi cümleler mesleğimize olan bağımızı, inancımızı güçlendirdi. Bağımsız gazetecilikteki ısrarımız bizi her zaman güçlü ve farklı kıldı.
Ve ekip olabilmek... Çok paranız olabilir, çok iyi materyalleriniz olabilir ama bir yer ekip olamazsa oradan başarı çıkmaz. Gazete Duvar bu anlamda başarıya ulaşmış bir kurum oldu. Van’dan Trabzon’a, İzmir’den Ankara’ya, Antalya’dan İstanbul’a ve Diyarbakır'a Türkiye’nin her bölgesinde iyi gazetecilik için emek veren kocaman bir ekip olduk.
Gelin görün ki Türkiye'de gazetecilik, önünde sonunda biraz duvara çarpma işi. Kovulmalara, kapanmalara hatta daha fazlasına her zaman çok açık bir meslek. Hele de bağımsız gazetecilikte ısrar edenler, siyasetle ve sermayeyle arasına mesafe koyanlar için.
Ne yazıktır ki bağımsız gazetecilikteki ısrarımız, Google’ın ambargosuyla sürdürülemez hale geldi. Çok üzgün olmakla birlikte, Türkiye basın tarihine bırakılmış bu deneyimin içinde olmaktan onur duyuyoruz. Ne yazık ki Gazete Duvar çalışanları olarak niteliğin maddiyata yenik düşmesini bu 'veda' ile yaşamak durumunda kaldık. Her şeye rağmen gazeteciliğe devam etmek ümidiyle... Şimdi bize düşen bu kazadan sonra da hızlıca toparlanıp yola devam etmek.
"Her veda elveda değildir" şairin sözü olarak kalmayacak hissiyatı önemli. Bir kez Duvar'ın kapısından giren bütün arkadaşlar, buradan edindiği deneyim ve muhabbeti, başka mecralarda da olsa sürdüreceklerdir.
Gazete Duvar'ı Türkiye'ye kazandıran, Türkiye'nin çok zor dönemlerinde bağımsız gazeteciliğe alan açan herkese sonsuz teşekkürlerimizle. İyi gazetecilik ısrarımızdan vazgeçmeyeceğiz.
Gazete Duvar Emekçileri
